Voor mijn verjaardag had ik één van mijn favoriete boeken
cadeau gekregen van mijn broer. Een boekje met allerlei Afrikaanse gezegden. Een prachtig boekje dat mij herinnert aan de
wijze woorden die mijn oma, moeder en andere familieleden met mij delen,
allemaal gehuld in mooie metaforen.
Eén van de vele mooie
uitspraken uit dit boek is “moeder is God nummer twee”.
Het maakte mij bewust van de rol die onze ouders en andere opvoeders
in onze levens spelen. Dit gezegde doet vermoeden dat behalve God (in de
breedste zin van het woord) de moeder (c.q. ouders) in eerste instantie de
allerbelangrijkste personen zijn in iemands leven. Als Gods wil wet is, zou de
wil van jouw ouders direct daarna volgen. Wat in feite logisch is, gezien de zorg die zij
dragen. Deze begint al op het moment dat
ze ontdekken zwanger te zijn. Hun verantwoordelijkheid en actieve inzet verandert
en neemt een andere vorm aan in de verschillende fases van je leven, de basisregel
van hun rol blijft.
Het is een zegen als je liefdevolle ouders hebt. Ouders die zich,
met vallen en opstaan, steeds voor de volle 1000% inzetten om te zorgen dat
jouw kans op een gelukkige toekomst zoveel mogelijk wordt vergroot. Ze zorgen voor eten en onderdak, doen hun
best jou het verschil te leren tussen goed en kwaad, veiligheid en gevaar.
Als kind wordt er gedurende dit proces voornamelijk één ding
van je verwacht: dat je medewerking verleent: luisteren en gehoorzamen. Dat is in sommige gevallen een probleem. Hoe goed jouw ouders het ook bedoelen, er
bestaat een mogelijkheid dat ze andere aspiraties voor jou hebben dan jijzelf.
Dat de definitie van een ideale baan, partner, huis, kapsel of gewicht voor jou
in hun ogen anders is dan bij jou.
Nu heb je jaren lang geleerd "rekening te houden" met hun wensen voor jou, hiermee
kan er een interne strijd ontstaan tussen jouw dromen, hun wensen en jouw
behoefte om hen niet teleur te willen stellen.
Ik ken genoeg voorbeelden van mensen die moeiteloos de
wensen van hun ouders opzij kunnen schuiven en hun eigen weg volgen. Of van
ouders die hun voorkeur uitspreken zonder deze op te dringen. Er zijn ook
groepen waarvan de ouders alles aan het kind zelf overlaten, ze bemoeien zich
simpelweg niet met het leven van hun nakomelingen.
Wat nu als je onderdeel uitmaakt van de groep, waarvan de
ouders, met de allerbeste intenties, je “dwingen” om hun wil op te volgen? Bijvoorbeeld
een kind dat graag een artiest wil, wordt afgeraden dit te doen: “de
arbeidskansen zijn niet geweldig hoog lieverd. Je kunt beter een baan zoeken
waar je meer zekerheid hebt.” Je ouders willen in dit geval simpelweg dat je
iets gaat doen waarmee je de rekeningen kunt betalen. Er moet tenslotte ook
brood op de planken komen.
Sommigen gaan rebbeleren, doen JUIST datgene wat de ouders
niet willen, “ik zal laten zien wie hier de echte baas is”. Ben je juist
gehoorzaam ingesteld, dan wordt de toestemming van je ouders voor jouw daden belangrijker
dan het volgen van je eigen weg, de weg naar je dromen. Je wilt je ouders tenslotte niet de rug toekeren,
en misschien wil je ook gewoon niet anders dan hen zijn, of ze uitdagen, mijn hele familie heeft dat beroep en dat zal ook voor mij gelden, een dubbeltje blijft een dubbeltje. Dus in plaats van het
volgen van jouw dromen, geef je het op en volg je het zekere pad, waar je geld kunt
verdienen. Jouw eigen verlangens belanden in de vriezer, worden slechts fantasieën,
een vluchtplaats tijdens donkere dagen.
Ik kan je niet genoeg zeggen hoe vaak ik tegen een versie
van dit verhaal loop, te vaak in ieder geval. Het is een universele thema dat, denk ik, in
allerlei vormen sinds mensenheugenis bestaat.
Welnu. Onze ouders, het grootste deel daarvan, houden van ons.
En de manier waarop ze die Liefde tonen is door te willen dat we gezond zijn, door
de juiste personen geliefd worden en dat we financiële zekerheid hebben. Echter
in dat proces, wat veel ouders doen, zonder het te weten, is deel te nemen aan
het doden van onze dromen.
Het is heel normaal voor een ouder om te willen dat zijn
kinderen veilig en beschermd zijn, met voldoende voedsel en een veilig
onderkomen. De uitdaging is, dat velen voor het "zekere" pad kiezen,
omdat ze denken dat dit automatisch zal leiden naar een gelukkiger leven.
Door de huidige economische situatie zien we overduidelijk een steeds meer verschuivende
arbeidsmarkt en daarmee de financiële zekerheid. De banen die onze ouders in
het verleden als veilig en zeker beschouwden voor hun kinderen verdwijnen net
zo hard als de banen die minder zekerheid bieden.
Vroeger stelde een werknemer zichzelf de vraag “wat kan mijn
baas mij geven?”. “Welke waarde kan mijn werkgever toevoegen aan mijn leven?”.
Dat wil zeggen: wat zijn de voordelen voor mij?, is het een veilig bedrijf, heb
ik "werkzekerheid", enz. De verschuiving in de huidige arbeidsmarkt
is juist dat een werknemer zich zou moeten afvragen hoe hij of zij van waarde
kan zijn bij zijn werkgever. Met andere woorden: “hoe kan ik een probleem in de
wereld oplossen of minder maken door dit werk te doen?” En diep van binnen, is
wat we allemaal willen.
Een vervullend leven creëren waarin we daadwerkelijk een bijdragen leveren aan
de maatschappij en daar ook plezier en passie in ervaren. Het gebeurt zelden
dat je net zoveel plezier vindt in een opgelegde hobby als in de hobby die je
zelf hebt uitgekozen. Kies je voor jouw dromen dan kies je ervoor om te leven
om te werken en niet te werken om te leven. Elke keer als je ervoor kiest jouw
dromen op te geven, en voor het “zekere"
pad van je ouders of wie dan ook te
gaan, kies je ervoor om te werken om te leven.
Het is mooi om niet de goedkeuring van onze ouders nodig te
hebben. Dat je naar hun advies kunt luisteren, maar uiteindelijk het maken jouw
eigen keuzes steeds weer op jouw dromen, visie en doelen baseert. Je eigen hart. Dit is een noodzakelijke stap
voor iedereen die zijn dromen niet alleen wil dromen maar ook daadwerkelijk wil
gaan LEVEN. Doe je dat niet, dan loop je het risico jouw dromen te doden. En
dat wil niemand.
Onze ouders houden van ons. Dit is geen kwestie van wie wel
of geen gelijk heeft in wat goed voor ons is, het is eerder een oproep om het leven op een
andere manier te benaderen, een manier waarop het leven dat je leeft door
jezelf goedgekeurd wordt en niet alleen door jouw ouders.
Dus aan jou de vraag: Hoe zou jij ervoor kunnen zorgen dat jouw
leven op jouw eigen goedkeuring gebaseerd is? Welke meningen van buiten zou je meer naast je
mogen leggen zodat je vrij jouw dromen kunt volgen?
In liefde,
Mami Veza
*********************************************************************************Wil jij weten hoe je
jouw dromen om kunt zetten in resultaten? Ga naar www.mamycoaching.nl
voor meer tips en handvaten over hoe je
dromen en doelen omzet in actie en resultaten.
