Een kennis vertelde ‘s morgens over haar voornemen voor de dag: gedurende een hele dag NIET KLAGEN. Maar dan ook echt helemaal NIET! Ook niet over kleine dingen. Ze nodigde anderen uit om dit samen met haar ook te doen.
Ik vond het zo’n goed voornemen dat ik bij mezelf dacht: “ik doe mee!” Maar voordat ik dit aan haar vertelde nam ik eerst een paar seconden bedenktijd, een paar seconden om voor mezelf in te schatten hoe groot de kans was dat ik me aan deze belofte zou kunnen houden.
De initiatiefneemster was uiteraard niet heel de dag bij me om me te controlen. Maar ondanks haar afwezigheid wilde ik me natuurlijk gewoon aan mijn woord houden, want mijn principe is: “beloofd is beloofd!” Als ik mijn woord geef op wat dan ook, dan wil me daar ook uiteraard aan kunnen houden.
Mijn eerste reactie na die paar seconden bedenktijd was “ach…het zal wel meevallen…zoveel klaag ik toch niet?”…Euh….wrong dus. Met zo’n voornemen kun je natuurlijk ook de nodig test verwachten. Maar ik dacht: “Laat maar komen!”
Het bleek vervolgens ook “ineens” een dag te worden waarop ik, heel gek, overal koeien en olifanten op de weg zag. En wat gebeurde er? Ik kreeg steeds te maken met een afkeurend stemmetje dat het allerliefst ook HEEL graag hardop gehoord wilde worden. Ik stond versteld van het aantal “klaaggedachten” dat zich in een rap tempo aanmeldden op het puntje van mijn tong, klaar om naar buiten te stormen. Van klagen over het weer; de fietser die ineens plotseling overstak (waar IK voorrang had); het (weer) te laat komen bij mijn schoonheidspecialiste tot aan klagen over die persoon die toch anders blijkt te zijn dan altijd gedacht….
Ik wist me steeds in te houden op het moment dat mijn mond weer een van die gedachten naar buiten wilde lozen. Ik had een afspraak, een belofte, en ik ZOU me eraan houden! Het mooie aan deze belofte was, dat het een belofte bleek die me herinnerde aan drie, voor mij, zeer essentiële punten namelijk : 1. Je hoeft niet overal aan toe te geven 2. Beloofd is BELOOFD! En 3. Ik mag over mijn gedachten blijven waken en er aandacht aan blijven besteden, want onze gedachten creëren en kleuren nu eenmaal een groot deel van ons leven.
Waarom ik me perse aan die belofte wilde houden? Een belofte aan een ander staat wat mij betreft gelijk aan een belofte aan mezelf. Een belofte is niet alleen belangrijk als het aan iemand anders is. OOK de beloftes aan jezelf tellen zwaar mee! Ik geloof erin dat de waarde die ik aan mijn woord hecht, ook de waarde vertegenwoordigt die ik aan mezelf geef. We kennen allemaal het gezegde: “Geen woorden maar daden” ; de Engelstaligen zeggen: “walk your talk”.
Het heeft in mijn ogen geen zin om wereldnieuws te verkondigen als je er niet naar leeft. Hoe interessant is het om naar een rokende, zuipende en vloekende Dalai Lama te luisteren? Totaal niet! Wat een “malloot” zul je misschien zelfs denken. Je verwacht van zo’n man nu eenmaal dat hij zelf ook leeft volgens hetgeen dat hij verkondigt. Aan de hand van iemands daden weten we namelijk met wie we werkelijk te maken hebben; en bepaalt dat ook de mate van respect, vertrouwen enz. die we zullen hebben voor deze persoon.
Het bovenstaand voorbeeld geldt niet alleen voor de Dalai Lama, maar voor ieder mens, ook voor jou.
Wat is jouw woord in jouw ogen en daarmee in de ogen van de wereld waard? Do you walk your talk? Doe jij wat je zegt? Kom jij jouw beloftes aan jezelf en anderen na? En als je jouw beloftes aan anderen niet na KUNT komen, geef je dit ook (tijdig) openlijk aan bij de persoon aan wie je het beloofd had? Zeg jij JA terwijl je eigenlijk Nee bedoelt, of andersom? Beloof jij jezelf in de toekomst van alles te gaan ondernemen ter verbetering van je leven zonder dat ook daadwerkelijk te doen? Wat zegt dat over de mate waarin jij jezelf waardeert; vertrouwt en het beste gunt?
Life = Love
Love = Life
Mami Veza
