Het is weer 14 februari. De hele wereld staat in het teken van liefde. Althans, in het deel van de wereld dat deze dag tot de Wereld-liefde-dag heeft verheven.
Ik kan me de traditie nog herinneren op de middelbare school. Wéken voor 14 februari konden we, afhankelijk van je voorkeur, rozen bestellen voor die jongen of dat meisje waar we zo heimelijk verliefde op waren. “Stiekem” ging, ieder die dat wilde, giechelend dat briefje invullen en betaalde braaf 1 gulden 80. Daarna kon je niet veel meer doen dan duimen dat de persoon die het ontvangt het zou waarderen.
Na de kleine pauze in de ochtend kwam er elke jaar op 14 februari een man het klaslokaal binnen met een mand vol rozen in zijn handen. De spanning, kriebels en zenuwen was van onze gezichten af te lezen. Onze adem hielden we in.
Wie werd er aanbeden en zou nu als bewijs daarvan een roos krijgen? In de grote pauze gingen we rondkijken en rozen tellen. Wie heeft iets gekregen en wie helemaal niets?
15 jaar waren we. Hoewel we kennis hadden gemaakt met het commerciële element van Valentijnsdag, het enige wat ik toen besefte was dat Valentijnsdag om het verklaren van de “heimelijke” liefde ging. Ik stuurde kaarten en rozen en kreeg ze zelf (gelukkig) ook .
Vandaag zou ik kunnen beweren dat Valentijnsdag en Liefde hand in hand gaan. Dat klopt. Echter, ben ik me nu ook bewust van de economisch impact die Valentijnsdag heeft. Het is een dag waarop bedrijven miljarden euro’s innen voor producten en activiteiten die in het teken van deze dag worden gekocht en georganiseerd. Elk jaar is de hype nog groter dan het jaar daarvoor. De boodschap is daarbij steeds “Jij en jouw geliefde(n) zijn het waard om dit te kopen”.
Onze harten worden aangesproken en aangespoord om te investeren in onze relaties. Wie iets krijgt is geliefd en wie niets krijgt…ja, je raadt het goed. Net als tijdens die grote pauzes op de middelbare school. Lege handen, zonder kaarten of rozen betekenen nog altijd hetzelfde: geen liefde ontvangen. Als je geliefd bent hóór je iets te krijgen.
Inderdaad, een totaal misplaatste boodschap, toen en nu ook.
Liefde is immers niet economisch te meten. Een cadeau is hooguit een symbolische blijk van je liefde voor de ontvanger omgezet in de energie van materie.
Waar je niet in zou moeten trappen is het gecreëerde beeld, dat je pas liefde waardig bent als er (grote) cadeaus jouw kant op komen.
Liefde is te groot om onder economische en financiële voorwaarden geplaatst te worden.
Daarmee zeg ik niet dat geld slecht is. Daarmee zeg ik ook niet dat je niet of nooit iets leuks voor je geliefde(n) zou moeten kopen, of dat het niet leuk is om leuke dingen te krijgen, in tegendeel, juist wel!
Mijn vrienden en familie zouden me groots uitlachen als ik dat in hun bijzijn zou beweren, ik geef en ontvang namelijk heel graag.
Ik heb het hier over de grens tussen geven omdat je graag wilt geven en waarbij de “hoeveelheid” liefde die we krijgen pas waar wordt op het moment dat ons iets wordt gegeven. Nog erger, het aan de economische waarde koppelen van wat er wordt gegeven en/of ontvangen.
Dat is een illusie waar marketingafdelingen van menig bedrijven op draait, het is uiteindelijk aan jou om die illusie wel of niet te doorbreken.
De kwaliteit van ons leven loopt parallel aan de hoeveel liefde en waardering die wij voor onszelf voelen. Diezelfde hoeveelheid liefde die we voor onszelf voelen, ervaren en aan onszelf geven, wordt later de liefde die we vervolgens doorgeven aan onze naasten, geliefden, familie, vrienden, collega’s, mannen, vrouwen, kinderen, buren enzovoorts. Niet de hoeveel dingen die je bezit, geeft, ontvangt, de luxe van het restaurant waar je iemand naartoe neemt, het wel of niet hebben van een romantische partner geeft aan in hoever we liefde waardig zijn.
Liefde mag open en belangeloos worden gegeven. Hoe meer je van die belangeloze liefde kunt laten groeien en ervaren voor jezelf, hoe meer en beter je in staat zult zijn dankbaar te zijn om het te kunnen geven en ontvangen. Dat geven wordt dan gegoten in een vorm die past bij wie jij en jouw ontvanger in essentie zijn.
Als je voor je gevoel niet zoveel ontvangt als een ander, sta even stil bij hoeveel jij geeft, te beginnen aan jezelf en daarna aan anderen. Leer van Michael Jackson’s wijze woorden en luister naar zijn legendarische “The Man in The Mirror”. Laat vandaag niet over de succesvolle marketing gaan van menig bedrijven, laat het symbool zijn voor de liefde die jij jezelf en ieder om je heen gunt. Eis niets, geef zonder terug te verwachten, ontvang vanuit dankbaarheid en lach om jezelf als je je teleurgesteld voelt.
Handel bewust in elke relatie waarin jezelf bevindt. Met jezelf en ieder andere. Ben je alleen? Wees blij en trots dat je geen genoegen wilt nemen met minder en bereid bent te wachten op de juiste relatie. Heb je een relatie, waarin je gelukkig bent? – Vraag jezelf vooral af waarom dat zo is en vermenigvuldig dat. Ben je nog niet waar je zijn wilt met je partner? Vraag jezelf waar jij meer zou kunnen geven, of juist zou mogen ontvangen. Kun je misschien opener zijn? Jezelf kwetsbarder opstellen ten opzichte van je geliefde? Ben je in een relatie die (eigenlijk) niet meer goed voor je is? Dan zou je vandaag je pad kunnen beginnen met je bewustwording naar waarom je het nog nodig vindt hieraan vast te houden.
Wat jij vandaag ook doet, denk en luister vooral eerst naar “The Man in The Mirror”.
In liefde,
Mami Veza
***************************************************************************************************************Wil jij weten hoe je jouw dromen om kunt zetten in resultaten? Ga naar www.mamycoaching.nlvoor meer tips en handvaten over hoe je dromen en doelen omzet in actie en resultaten.
