Leef jouw geluk en deel het in Liefde!

Ok, vandaag is het dus tweede kerstdag. Sommigen van jullie hebben je cadeau(tjes) al opengemaakt, anderen moeten daar nog éven op wachten, en voor vele anderen zal dit “een” maandag als ieder ander zijn. Ongeacht wat jij wel of niet doet tijdens deze dagen, ik wil slechts één ding tegen je zeggen: FIJNE FEESTDAGEN TOEWENST!
Het jaar loopt tegen zijn einde. Een tijd breekt aan waarin het geloof dat we wel of niet aanhangen minder relevant wordt. Het is een tijd waarin we allemaal één ding met elkaar gemeen blijken te hebben – namelijk dat we allemaal stilstaan bij de LIEFDE die we met elkaar delen. Liefde voor onszelf, onze oorsprong, onze ouders, kinderen, geliefden, vrienden, kennissen en voor mensen die we nog nooit hebben ontmoet. Tijdens de feestdagen, en hopelijk tijdens alle dagen daarna, blijken onze harten groot genoeg te zijn voor iedereen. We beseffen dat we samen nog altijd sterker zijn en meer kunnen bereiken dan alleen. Liefde speelt de hoofdrol. Is dat niet waar het leven 365 dagen per jaar over gaat?

We kunnen elkaar vele cadeaus geven, groot en klein, duur of goedkoop, in mijn ogen is slechts één cadeau grootser dan alle anderen: het geschenk van Liefde. Ik heb het niet over zoetsappige liefde. Nee, ik heb het over werkelijke Liefde. Liefde in zijn puurste vorm. Liefde van geven zonder verwachtingen. Van zien wat er is zonder het meteen een naam te geven. Over de Liefde die zegt “alles mag zijn zoals het is”; “jij mag zijn wie jij bent”; "als het goed gaat met jou dan gaat het ook goed met mij”. Ik heb het over de Liefde waarin daden meer zeggen dan woorden ooit duidelijk zouden kunnen maken. Geloof me, dat is pas mogelijk op het moment dat we bereid zijn van onszelf te houden. Door onszelf de liefde te geven die we nodig hebben, kunnen we vanuit pure oprechtheid en interesse met anderen omgaan en niet omdat we iets van ze nodig hebben. Alleen dan ontstaan er geen situaties waarin liefde als ruilmiddel wordt gebruikt. Situaties waarin we zeggen “als ik dit of dat voor jou doe, dan hoor jij zus of zo voor mij te zijn, te doen of te geven ”. Dat noem ik namelijk geen liefde! Dat is simpelweg en vorm van handelen. Vaak is de liefde die we met elkaar delen echter van voorwaardelijke aard. We gebruiken onze liefde onderling om onze behoeften te vervullen, vaak omdat we bang zijn dat ze anders niet vervuld zullen worden. We hebben daarmee “geld” gecreëerd om de emotionele zaken te kunnen “kopen” die we menen tekort te komen. De gedachte dat we “niet goed, leuk, slim, mooi enzovoorts genoeg” zouden zijn, laat ons denken dat we EERST van alles moeten doen, presteren, geven enz. voordat we geliefd kunnen worden. Onvoorwaardelijke Liefde, is dat niet iets waar ieder mens naar verlangt?
Hoe zou jouw leven veranderen als je zou beseffen, of nog beter, Voelen dat je al totaal geliefd wordt PRECIES zoals je op dit moment bent? Wat zou er in jouw leven gebeuren als jij zou willen accepteren dat het Leven van je houdt met alle voors en tegens waarmee jij jezelf bestempeld hebt? Klinkt dat te clichématig om waar te zijn? Omarm je die gedachte of stoot je het liever af?

Op het moment dat we bereid zijn de liefde die het leven ons biedt te accepteren, dat is het moment waarop we van onszelf kunnen gaan houden, met onze voors en tegens. Die Liefde kunnen we vervolgens vermenigvuldigen door het in woord en daad te delen met de wereld. Dat is het moment waarop we beseffen dat we in wezen meer dan genoeg liefde hebben om te geven zonder er iets voor terug te verwachten. Het moment waarop we beseffen dat onze harten groot genoeg zijn om warmte en geborgenheid te geven aan ieder die dat nodig heeft.
Een nog mooier cadeau is dat je vanaf dan de verantwoordelijkheid gaat nemen over jouw eigen geluk en emotionele welzijn. Je gaat anderen niet meer verplichtstellen van je te houden, je geeft ze de vrijheid van je te houden Als, Wanneer en Hoe zij dat wensen. Is dat op zich al geen ontspannende gedachte? We beginnen vanaf dit moment niet meer te vragen naar wat de wereld voor ons kan doen, we gaan eerder kijken naar wat WIJ voor de wereld kunnen doen.

Ik stel daarom voor dat we vanaf vandaag een nieuwe traditie in het leven roepen, als je die nog niet had tenminste. Laten we op onze lijst van voornemens niet alleen zetten dat we willen afvallen, stoppen met roken, meer gaan sporten, vaker gaan mediteren, beter onze grenzen gaan aangeven, beter met onze financiën zullen omgaan. Laten we daar nog één ding aan toe voegen: dat we ambassadeurs van Liefde zullen zijn in woord en daad, voor onszelf, onze geliefden, ouders, kinderen, vrienden en totaal vreemden. Dat we geen liefde zullen roven maar schenken. Dat we niet alleen zullen streven naar een beter leven en wereld voor onszelf, maar ook voor anderen om ons heen. Ontdek wat jou gelukkig maakt en het vuur in je doet branden, zet dat vervolgens om in DADEN en GA het DOEN. Door dat te doen creëer je geluk dat je vervolgens met de wereld kunt delen. Het onvoorwaardelijke wordt geboren in het land waar we onze passie, plezier en liefde creëren, leven en delen.

Vanuit mijn hart wens ik je niets dan Liefde, Passie en Plezier tijdens deze feestdagen en alle andere dagen die daarop zullen volgen. Dat jij mag Zien, Voelen en Weten wat JOU gelukkig maakt, en ook de moed mag hebben om dat te gaan doen zodat de wereld vervolgens mee mag delen in jouw geluk. Want het geluk waarnaar je zoekt schuilt nergens anders dan binnenin jezelf.

Leef met Pit en Passie!

Mami

Durf los te laten!

Durf gerust los te laten. Serieus, je mag écht loslaten.
Dat is de basis van liefde. Ik geloof erin dat als je van iemand of iets houdt, je ook bereid moet zijn dat los te laten.
Krampachtig vasthouden aan iets of iemand uit angst niet beter te krijgen, is blokkeren dat een beter baan, huis, partner, vrienden enzovoorts je leven binnen kunnen treden. Die plek is immers nog bezet door datgene waar jij je aan vastklampt.
Vanuit de maatschappij wordt ons geleerd vooral vol te houden. Niet op te geven. Dat vasthouden ons sterker maakt.
Een mooi principe vind ik dat. Echter, vergeten we dan niet dat de natuur gebaseerd is op het principe van verandering? Met dat principe in gedachte komen we er ook achter, dat krampachtig vasthouden aan iets per definitie niet altijd bijdraagt aan onze groei, laat staan dat het vasthouden vanuit pure liefde komt.

Als je liefde voorop stelt en alle maatschappelijke kaders laat voor wat ze zijn, maak je het voor jezelf mogelijk om vanuit oprechtheid naar de situatie te handelen. Dit wil zeggen dat je je ervan bewust wordt dat we steeds veranderen, groeien, sterven en opnieuw geboren worden. Als je meegaat in deze stroming wordt het niet meer essentieel kost wat kost te behouden wat je nu hebt, nee, de focus komt dan te liggen op het kijken naar wat jou het meest doet groeien en meer liefde in je vrij maakt. Als we een stap verder zetten betekent dit dat we bereid moeten zijn puur en alléén te luisteren naar onze intuïtie. Dit vraagt op zijn beurt om het vertrouwen dat je daarmee de weg van je authentieke zelf volgt, dat je er bewust voor kiest je niet langer te verbergen achter culturele en maatschappelijke “muren” die je ervan weerhouden een liefdevolle en geïnspireerd leven te leven.

Hoe zou jouw leven eruit zien als je niet alleen durfde vast te houden, en jezelf de keuze gunde om los te laten wanneer dit beter blijkt?

Leef met Pit en Passie!

Mami

Spannender dan zekerheid!

Stel je eens voor, je neemt je vol enthousiasme vooor de stoute schoenen aan te trekken: je gaat dagdromen over je toekomst. Het begint uiteraard met een warm gevoel, de gedachte over hoe het zou kunnen zijn zorgt er al voor dat je mondhoeken vanzelf omhoog gaan. Je badt in je fantasie, je dagdroomt erop los… een betere baan, een fitter en gezonder lichaam, een betere relatie, meer zelfvertrouwen, eindelijk weten wat je wilt, de omstandigheden in je leven beter aankunnen en ga zo maar door.
ER ZIJN GEEN GRENZEN. Alles mag in het groot gedroomd worden…Je hoeft geen genoegen te nemen met goed, in je dromen mag je gaan voor het beste. Op een gegeven moment gaan je ogen open letterlijk en figuurlijk, je bent terug in de “realiteit”.
Op het moment dat je beslist om die droom, waar je al zo lang naar hunkert te leven, werkelijk stappen ondernemen die je naar dat punt brengen gebeurt er iets: angst, onzekerheid en twijfel slaan toe. Veiligheid en zekerheid zijn een van de 6 belangrijkste emotionele basisbehoefte van ieder mens. Verandering haalt in eerste instantie alle bekende veiligeheid weg om plaats te maken voor nieuwe. De angst en onzekerheid die onstaat bij het verliezen hiervan blokkeer je volledig.

We vergeten in deze emoties echter in te zien dat verandering en groei naar een beter leven of situatie NOOIT samengaat met keiharde zekerheid. Ik hoor zo vaak mensen zeggen: “ik wil dit of dat wel doen, maar omdat ik niet weet hoe het gaat aflopen begin ik er maar niet aan…”
HA-LLOO!!! Zolang je de gehechtheid aan zekerheid en comfort niet wilt loslaten, zolang je blijft zoeken naar makkelijk en veilig kan ik je nu al voorspellen waar je over 10 jaar zit. PRECIES WAAR JE NU BENT!! Daar hoef je geen Jomanda voor te zijn om dat te zien. Zo, daar heb je dus je zekerheid. Is het wat je wilt? Nee, vast niet. De “truk” is dan ook niet het nastreven van veiligheid en zekerheid, belangrijk is juist te leren RUST TE VINDEN IN DE CHAOS! Wil je het nog een keer horen? LEER RUST TE VINDEN IN DE CHAOS!!! Zorg dat je krachtig genoeg bent om niet meer te zoeken naar wat makkelijk is in het leven, want het leven hoeft helemaal niet makkelijk voor je te zijn. Wat je nodig hebt is dat jij je sterk en krachtig genoeg voelt om vroeg of iets later alles aan te kunnen wat op je pad komt, ook de zaken die je moeilijk vindt.
Stel je eens voor, wat voor ZEKERHEID EN VEILIGHEID je tot je beschikking zou krijgen, als je 100% erop kon vertrouwen en zeker kon weten dat je niet bang hoeft te zijn voor wat de toekomst je brengt. Wat als je erop kon vertrouwen dat je op jouw eigen manier (uiteindelijk) alles aan zult kunnen wat op je pad komt?!
Dit wil niet zeggen dat je nooit meer angst voelt, of je je nooit meer onzeker voelt in bepaalde situaties, of nooit meer zult twijfelen aan de stappen die je neemt. Nee, daar gaat het helemaal niet om. Wat ik wil zeggen is, dat je al die emoties gerust mag voelen en ervaren. ALLEEN DAT JE JEZELF NOOIT MEER EEN BETER LEVEN MAG ONTHOUDEN DAARDOOR!! Ook als je bang en onzeker bent stevig voorwaarts blijft stappen, dwars door je angst en al het andere heen.
Het leven is een continu veranderingsproces, we gaan van seconde naar seconde, van minuut naar minuut, van uur naar uur, dag naar dag, week naar week, jaar naar jaar, seizoen naar seizoen, een inademing wordt vervangen door een uitademing en weer een andere inademing enzovoorts, enzovoorts. Dus tell me why oh why zou je jezelf het geweld aan willen doen door kost wat kost alles hetzelfde te willen houden? Je levenspad is gespreid met onzekerheden, een stap in het onbekende nemen kan eng zijn, maar geloof me, eenmaal daar zul je ALWEER niet meer anders willen.
Dus morgen als je wakker wordt, durf dan meer risico te nemen, al is het maar een klein beetje meer dan vandaag. Durf fouten te maken. Durf te vallen. Hoe meer je valt en weer opstapt, hoe sneller je leer te lopen tot je op een gegeven moment zelfs kunt sprinten.

De sleutel is om nooit op te geven! Stap op de plaats, ga en BLIJF GAAN!

Leef met Pit en Passie!
Mami Veza

Een koffer vol toevalligheden...

Eind februari vertrok ik voor werk en studie voor een maand naar het buitenland. Ik ben een maand van huis dus wilde ik zoveel mogelijk spullen meenemen…Ik moet zeggen dat ik voor een week waarschijnlijk nog steeds even veel zou meenemen…dat even terzijde.

Ik mocht 20 kg inchecken. Wat doe je als je weet dat je intensiever gaat reizen? Juist, je investeert in een goede koffer. Met goed bedoel ik dus niet alleen kwalitatief goed, maar ook KWANTITATIEF GOED ;-).

Ik mocht dus 20 kg inchecken…Mijn koffer gaf op Schiphol 27,8 kg aan op de teller…oeps…7,8 kg teveel. De servicedame die me incheckt bood me aan om een aantal spullen uit de koffer te halen en deze als handbagage mee te nemen. Even voor de goede orde: een aantal spullen moest neerkomen op zo’n 5 kg…Ik dacht terug aan de moeite die ik had gedaan om deze koffer ingepakt te krijgen, nu vraagt deze lieve dame mij weer eens te gaan kiezen. 5 kg lichter moet het worden…Als ik dat had gekund had ik het wel thuis gedaan!!
Nee, ik betaal die 50 euro wel voor het extra gewicht, was mijn antwoord op haar vraag. Ze ging verder met de administratieve afhandeling om mij en de koffer ingecheckt te krijgen. Ze legt vervolgens mijn instapkaart op de balie, legt me mijn vluchtgegevens uit, ik bedankte hartelijk, wachtend op de 50 euro factuur voor de extra kilo’s. Ze keek me aan en zei: "Ik wens u een fijne vlucht mevrouw, de rest is prima zo!" Met andere woorden: ik hoefde niet te betalen voor die 8 kilo’s die ik niet wilde missen tijdens mijn verblijf in het buitenland.
Vol verbazing bedankte ik haar nogmaals hartelijk (lees buigend). Ik liep met een brede glimlach op mijn gezicht weg, naar bovenkijkend, alles bedankend wat hieraan heeft bijgedragen…Ik weet trouwens niet waarom ik naar boven keek, het had ook de grond onder me kunnen zijn.

Wat de dame (nog) niet wist, was dat mijn lieve man de auto aan het parkeren was, en daarna mij zou komen uitzwaaien met een extra koffer met nog eens 8 kg, de tas vol schoenen niet te vergeten. Ik kon alleen volop hopen dat dezelfde dame niet bij de gate zou staan voor de laatste checkin. Raad je het al? YEP! Dezelfde dame stond daar in volle glorie de paspoorten en tickets te controle om de passagiers vervolgens goedkeurend een fijne reis toe te wensen.
Ik zat inmiddels te bedenken hoe ik haar ga verklaren dat ik nu werkelijk op een bagagekapstok lijk met troley, handtas, twee schoudertassen inclusief laptop en oh ja niet te vergeten mijn gele SeeBuyFly tas. Ik kreeg het warm, en dat kwam niet door het tropisch Hollandse weer. Zou ze me nu vooralsnog extra laten betalen voor deze kilo’s, of zou ze me alleen een “foei” geven?
De rij werd korter, ik was bijna aan de beurt. Plots hoorden we tring-tring…DE TELEFOON GING!! Zij draaide zich om en snelde naar de telefoon, ze nam hem op, en begon te praten met haar RUG naar de passagiers toe. Ik was aan de beurt bij haar collega, Pieuh! Saved by the bell! Ik vond dit samenspel van omstandigheden te toevallig om toevallig te zijn. Ik moet er wel bij zeggen dat ik sowieso niet in toeval geloof. Ik kijk wederom naar boven, glimlach en fluister “DANK JULLIE WEL”.

Ik kan de reis in alle vertrouwen beginnen! Na aankomst kwam mijn koffer er als eerste uitgerold, ook toevallig!